«Η Κραυγή δεν είναι δική σου.
Δε μιλάς εσύ· μιλούν αρίφνητοι πρόγονοι με
το στόμα σου.
Δεν πεθυμάς εσύ· πεθυμούν αρίφνητες γενεές
απόγονοι με την καρδιά σου.
Οι νεκροί σου δεν κείτουνται στο χώμα.
Γένηκαν πουλιά, δέντρα, αγέρας. Κάθεσαι
στον ίσκιο τους, θρέφεσαι με τη σάρκα τους,
αναπνές το χνότο τους. Γένηκαν Ιδέες και
πάθη, κι ορίζουν τη βουλή σου και την πράξη.
"Τέλεψε το έργο μας! Τέλεψε το έργο μας!
Μέρα νύχτα μπαινοβγαίνουμε στο κορμί σου
και φωνάζουμε. Όχι, δε φύγαμε, δεν ξεκορμίσαμε
από σένα, δεν κατεβήκαμε στη γης.
Μέσα από τα σωθικά σου ξακλουθουμε τον αγώνα.
Λύτρωσε μας!"
Μα εσύ να ξεδιαλέγεις. Ποιος πρόγονος να
γκρεμιστεί πίσω στα τάρταρα του αίματου σου και
ποιος ν' ανηφορίσει πάλι στο φως και στο χώμα.
Μην τους λυπάσαι! Κάθου άγρυπνος στην καταβόθρα
της καρδιάς σου και ξεδιάλεγε. Τούτος ο ίσκιος,
να λες, είναι ταπεινός, σκοτεινός, σα ζώο·
να φύγει! Τούτος είναι σιωπηλός και φλεγόμενος,
πιο ζωντανός από μένα· ας πιει το αίμα μου όλο..»
SALVATORES DEI
12 σχόλια:
Mα..τους λυπαμαι.
Το ξέρω μωρό..Κι εγώ..
Κοντεύουν να με τρελάνουν οι φωνές τους κι οι πόθοι..
Θ' αράξεις ή απλά φύσηξες;
Φυσηξα..αλλα δεν μπορω να φυγω.
Κατι με κραταει εδω..!
Δεν ξέρω τι είναι αυτό που σε κρατάει..
Ό,τι κι αν είναι πάντως το αγαπάω..
Eιναι το περιβαλλον...διαφορετικο!
Αγαπαμε τα ιδια πραγματα..εγω το περιβαλλον σου κι εσυ τον χωρο σου :)
Κάνε μου μια χάρη..
Περιέγραψέ με..
Ενα ασυνηθιστο ξωτικο..που βγαινει τις νυχτες, καποιες φορες και τις μερες..
Μα τις νυχτες "φωναζει" πιο πολυ.
Σιγουρα μαυρα μαλλια λιγο μακρια..ισα ισα να σκεπαζουν δυο κραυσταλενια ματια.
Αντρας η γυναικα..δεν εχει σημασια.
Κι άλλο..
...αναζητας "διαφορές"...Καπου τις βρισκεις,καπου τις χανεις..
Κοιμασαι γοητευμενος στην λευκη κουβερτα σου και ξυπνας παλι με την ιδια ταραχη.
Σημερα δεν "ξυπνησες"..κοιμασαι ακομα βαθεια στην γοητεια σου.
Μην ξυπνας..κοιμησου λιγο ακομα,κοιμησου στην αιωνιοτητα που εσυ και μονο εσυ διαλεγεις να ζεις..
Σε ζηλευουν..
Κι εγώ τους ζηλεύω..
Όλα γοτθικά..
προσωπογραφίες αγίων..
Δημοσίευση σχολίου